“Quibbit!, Quibbit!”, ruffen d’Fräschen alleguerten duercherneen. Am Weier geet et héich hier, well haut soll en neie Fräschkinnek gekréint ginn. Bei Quibbit! Geet et an éischter Linn guer net drëm fir éischten ze ginn, mee eenzeg an eleng méiglechst laang am Spill ze bleiwen. Well wie keng Sprangkaart méi huet, ass dirent dobaussen.
Hei geet et bei d’Spillreegelen
